Czy psy mogą uzyskać wystarczającą ilość minerałów z surowej diety?

Zrozumienie zapotrzebowania mineralnego psów

Minerały to niezbędne substancje nieorganiczne, które odgrywają kluczową rolę w różnych funkcjach organizmu. Przyczyniają się do zdrowia kości, funkcji nerwowych, skurczu mięśni i aktywności enzymów. Niedobór nawet jednego minerału może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Kluczowe minerały dla psów obejmują:

• Wapń: niezbędny do rozwoju kości i zębów, funkcjonowania mięśni i przewodzenia impulsów nerwowych.
• Fosfor: Wspólnie z wapniem odpowiada za zdrowie kości i bierze udział w metabolizmie energetycznym.
• Potas: Ważny dla funkcjonowania nerwów i mięśni, a także dla utrzymania równowagi płynów.
• Sód i chlorek: Elektrolity regulujące równowagę płynów i funkcjonowanie nerwów.
• Magnez: Odpowiada za funkcjonowanie mięśni i nerwów, produkcję energii i zdrowie kości.
• Żelazo: niezbędne do produkcji czerwonych krwinek i transportu tlenu.
• Cynk: wspomaga funkcjonowanie układu odpornościowego, gojenie się ran i wzrost komórek.
• Miedź: Pomaga w absorpcji żelaza, funkcjonowaniu enzymów i tworzeniu tkanki łącznej.
• Mangan: Ważny dla funkcjonowania enzymów, rozwoju kości i metabolizmu węglowodanów.
• Jod: niezbędny do produkcji hormonu tarczycy, który reguluje metabolizm.
• Selen: Działa jako przeciwutleniacz i wspomaga funkcjonowanie układu odpornościowego.

Potencjalne niedobory minerałów w dietach surowych

Chociaż surowe diety mogą być kompletne pod względem odżywczym, niedobory mogą wystąpić, jeśli dieta nie jest odpowiednio zbilansowana. Najczęstsze niedobory minerałów obserwowane u psów na surowych dietach to zaburzenia równowagi wapnia i fosforu, często spowodowane niewystarczającą zawartością kości. Inne potencjalne niedobory obejmują jod, cynk i miedź.

• Nierównowaga wapnia i fosforu: Jest to poważny problem, szczególnie u rosnących szczeniąt. Nieprawidłowy stosunek wapnia do fosforu może prowadzić do nieprawidłowości szkieletowych.
• Niedobór jodu: Dieta składająca się z surowych produktów, która nie zawiera tarczycy ani dodatkowych źródeł jodu, może powodować niedoczynność tarczycy.
• Niedobór cynku: Wysoki poziom kwasu fitynowego w niektórych składnikach roślinnych może utrudniać wchłanianie cynku.
• Niedobór miedzi: Podobnie jak w przypadku cynku, wchłanianie miedzi może być zaburzone przez inne składniki diety.

Ważne jest, aby rozpoznać oznaki niedoborów minerałów, które mogą się różnić w zależności od konkretnego minerału. Objawy mogą obejmować:

• Problemy szkieletowe: kulawizna, deformacje kości i złamania.
• Problemy skórne: wypadanie włosów, zapalenie skóry i trudności w gojeniu się ran.
• Problemy neurologiczne: drgawki, osłabienie mięśni i brak koordynacji.
• Problemy z tarczycą: przyrost masy ciała, letarg i wypadanie włosów.

Zapewnienie odpowiedniego spożycia minerałów w diecie surowej

Aby zapewnić psu odpowiednią ilość minerałów z surowej diety, można wdrożyć kilka strategii. Obejmują one staranną formułę diety, odpowiednią zawartość kości i suplementację w razie potrzeby.

• Prawidłowa dieta: Dobrze zbilansowana dieta składająca się z surowych produktów powinna zawierać różnorodne składniki, takie jak mięso mięśniowe, podroby (w tym wątrobę i nerki), kości, a także niewielkie ilości warzyw i owoców.
• Odpowiednia zawartość kości: Kość jest głównym źródłem wapnia i fosforu. Idealny stosunek kości w diecie surowej wynosi zazwyczaj około 10-15% całkowitej diety. Ważne jest, aby używać surowych, mięsistych kości, które są odpowiednie dla wielkości psa i jego zdolności do żucia.
• Różnorodność podrobów: Spożywanie różnych podrobów, na przykład wątroby, nerek i śledziony, może być źródłem niezbędnych minerałów, takich jak żelazo, cynk i miedź.
• Suplementacja jodu: Jeśli dieta surowa nie obejmuje tarczycy, suplementacja jodu jest konieczna. Proszek z kelpu jest powszechnym i naturalnym źródłem jodu.
• Suplementy mineralne: W niektórych przypadkach suplementy mineralne mogą być konieczne w celu uzupełnienia konkretnych niedoborów. Skonsultuj się z dietetykiem weterynaryjnym, aby ustalić, czy suplementacja jest konieczna i wybrać odpowiednie suplementy.
• Regularne kontrole weterynaryjne: Regularne kontrole u weterynarza są kluczowe dla monitorowania ogólnego stanu zdrowia psa i wczesnego wykrywania potencjalnych niedoborów minerałów. Badania krwi mogą pomóc ocenić poziom minerałów i pokierować zmianami w diecie.

Przy układaniu diety składającej się z surowych produktów, należy koniecznie wziąć pod uwagę następujące kwestie:

• Wiek i etap życia: Szczenięta, suki w ciąży i karmiące mają inne zapotrzebowanie na minerały niż psy dorosłe.
• Rasa: Niektóre rasy są podatne na niedobory pewnych minerałów.
• Poziom aktywności: Aktywne psy mogą potrzebować większej ilości niektórych minerałów.
• Potrzeby indywidualne: Każdy pies jest inny, a jego zapotrzebowanie na minerały może się różnić.

Zawsze zaleca się konsultację z wykwalifikowanym dietetykiem weterynaryjnym lub weterynarzem doświadczonym w żywieniu surowym, aby opracować zbilansowany i odpowiedni plan diety surowej dla Twojego psa. Zapewnia to zaspokojenie wszystkich potrzeb żywieniowych, w tym optymalne spożycie minerałów, zapobiegając potencjalnym problemom zdrowotnym.

Rola kości w zaopatrzeniu w minerały

Kości są podstawą surowych diet, służąc przede wszystkim jako naturalne źródło wapnia i fosforu. Jednak rodzaj i ilość kości są czynnikami krytycznymi w osiągnięciu zrównoważonego profilu mineralnego. Zrozumienie niuansów zawartości kości jest niezbędne do zapobiegania zarówno niedoborom, jak i nadmiarom.

• Rodzaj kości: Różne kości mają różną zawartość wapnia i fosforu. Miększe, bardziej strawne kości, takie jak szyje i grzbiety kurcząt, są często preferowane, szczególnie dla mniejszych psów lub tych, które dopiero zaczynają karmić się surowym mięsem. Większe, gęstsze kości, takie jak kości udowe wołowe, mogą być zbyt twarde i mogą stwarzać ryzyko złamań zębów.
• Stosunek kości do mięsa: Idealny stosunek zwykle mieści się w przedziale 10-15% zawartości kości w całej diecie. Ten zakres pomaga zapewnić odpowiednią ilość wapnia i fosforu bez przeciążania układu trawiennego.
• Surowe kontra gotowane kości: Surowe kości są strawne i dostarczają niezbędnych minerałów. Z drugiej strony gotowane kości stają się kruche i mogą się rozłupywać, co stwarza poważne ryzyko zadławienia i potencjalne uszkodzenia wewnętrzne. Nigdy nie podawaj psu gotowanych kości.
• Mielenie kości: Mielenie kości może poprawić strawność i zmniejszyć ryzyko zadławienia, szczególnie u szczeniąt lub psów z problemami stomatologicznymi. Jednak mielone kości nadal powinny być uwzględnione w odpowiednim procencie, aby utrzymać równowagę mineralną.

Monitorowanie stolca psa jest dobrym wskaźnikiem zawartości kości. Nadmiar kości może prowadzić do twardych, białych stolców, podczas gdy niedobór kości może powodować luźne stolce. Dostosuj zawartość kości odpowiednio, aby utrzymać optymalne zdrowie układu trawiennego.

Należy pamiętać, że kości nie są jedynym źródłem minerałów. Zrównoważona dieta składająca się z surowych produktów powinna zawierać także inne składniki bogate w minerały, np. podroby, a w razie potrzeby także starannie dobrane warzywa.